محلول پاشی کود باعث افزایش تولید پنبه می شود

 

محلول پاشی فسفر، روی و بور باعث افزایش تولید پنبه می شود.

 

پنبه حقیقتا یکی از مهم ترین فیبرهای طبیعی و منبع روغن و پروتئین در جهان است. تولید اقتصادی آن عمدتاً به شیوه های مدیریتی بستگی دارد. به دلیل اهمیتی که پنبه در دنیا دارد به “طلای سفید” معروف شده است. چرا که منبع اصلی مواد خام در صنعت نساجی می باشد. تولید پنبه به ترکیبات ژنتیکی، محیط و شیوه تولید مانند آبیاری، کوددهی و حفاظت بستگی دارد. در میان عوامل محیطی، دما عامل مهمی است که بر عملکرد محصولات مختلف در مناطق خشک مانند گندم، پنبه، ارزن و ذرت تاثیرگذار می باشد. در این میان برای تولید حداکثری پنبه از کود برای حاصلخیز کردن خاک استفاده می کنند. از این میان می توان به نیتروژن، فسفر و پتاسیم به عنوان مواد مغذی اصلی مورد نیاز برای رشد محصولات سالم بخصوص پنبه اشاره کرد. البته باید خاطرنشان ساخت که حضور همه این مواد مغذی و نسبت عملکرد آنها با یکدیگر در رشد و عملکرد گیاه مهم است چرا که در غیر این صورت بر روی گیاه تاثیر منفی گذاشته و به عملکرد پایین و کیفیت پایین محصول منجر می شود.

بدین منظور معمولا عناصر مغذی اصلی (NPK) به همراه ریزمغذی ها مورد استفاده قرار می گیرند. چرا که ریز مغذی ها نیز برای رشد محصول مهم هستند. کمبود مواد مغذی اصلی و ریزمغذی ها بر اندازه و تعداد غوزه، و مقاومت محصول در برابر بیماری ها تاثیر گذاشته و به ریزش گل منجر می شود. معمولا استفاده از دوز پایه NPK برای رشد متداول پنبه مناسب است. زمانیکه گیاه در شرایط استرس می باشد، محلول پاشی برخی از مواد مغذی در تشکیل گل و غوزه اهمیت بسزایی دارد.

 

در بررسی های به عمل آمده مشخص شد که فسفر، روی و بور به ترتیب در عملکرد رشد پنبه موثر می باشند. میزان مصرف مواد مغذی به روش مصرف آنها نیز بستگی دارد. مواد مغذی (ماکرو و میکرو) برای افزایش رشد و توسعه پنبه حیاتی هستند چرا که به بارورسازی خاک و محیط کمک می کنند. لازم به ذکر است که عنصر روی، عملکرد بیولوژیکی پنبه را افزایش می دهد. برای باروری درست و رشد مطلوب پنبه و گندم نیز به پتاسیم فراوان نیاز می باشد. در شرایط تنش، گیاه پنبه به روی، بور و پتاسیم به شدت نیاز دارد چرا که به دلیل آنزیم های آنتی اکسیدان، تغییرات بیوشیمیایی را تعدیل می کند.